sublimeert hij die van zijn grote voorgangers Beethoven, Liszt en Wagner. Hij gebruikt heel complexe vormen en een verregaand kleurrijke harmonie. De complexiteit in Till Eulenspiegel overstijgt bovendien die van zijn andere grote orkestwerken. Het was dan ook een enorme uitdaging voor de Oostenrijkse componist Franz Hasenohrl om dit immense orkestwerk tot een kwintet te reduceren.

De Serenade nr.1 van Johannes Brahms straalt een opgewektheid uit die je in zijn latere werk moeilijker terugvindt. Brahms twijfelde over de bezetting van het werk. Op de titelpagina van het manuscript schreef hij `Symfonische Serenade' maar later doorstreepte hij het eerste woord. Het werd uiteindelijk een nonet, luchtiger dan een symfonie. Het muzikale materiaal vroeg echter om een ruimere behuizing en Brahms vernietigde later het manuscript van het nonet en maakte er definitief een symfonische versie van.